Μια από τα ίδια

"Μιλώντας με όρους 2008, με το βλέμμα προς το μέλλον και με δεδομένες τις ραγδαίες αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, προτείνω να αποσύρουν την υποψηφιότητά τους όσοι έχουν συμμετάσχει στα προηγούμενα Συνέδρια και όσοι έχουν εκθέσει τον εαυτό τους σε διαδικασία εκλογής συνέδρου από 2 φορές και πάνω. Αυτό και μόνο ως πράξη γενναιότητας και μεγαλοψυχίας θα καταδείξει ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει συνέχεια και όχι άνθρωποι καρφωμένοι σε ρόλους και καρέκλες. Είναι ζήτημα αρχής απέναντι στο νέο που έρχεται και το οποίο εγκλωβίζεται από τους παλαιότερους.
Δεν είναι ρατσιστική αντίληψη, είναι διάθεση για φυγή προς τα εμπρός. Επιτέλους, ας ανοίξετε το δρόμο, αποδεσμεύστε τις νέες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, που τόσο καιρό μένουν κάτω από την σκιά σας. Δείξτε πως και θέλετε και μπορείτε να αφήσετε να ανθίσουν όλα τα λουλούδια. Εξάλλου, ήδη μετράμε 34 χρόνια από τη Μεταπολίτευση και το πολιτικό παιχνίδι δεν παίζεται με όρους της δεκαετίας του ’70. Είναι η μεγάλη ευκαιρία να συνειδητοποιήσει η κοινωνία ότι αλλάζουμε, αρχίζοντας από εδώ. Και να ξέρετε ότι μια τέτοια κίνηση θα χαρακτηριστεί κίνηση θάρρους και εμπιστοσύνης.
Το τοπικό σύστημα ΠΑΣΟΚ, όμως, αντέδρασε! Και την Κυριακή που έρχεται και που ο πολίτης καλείται να εκλέξει ποιοι θα τον εκπροσωπήσουν στο Συνέδριο, η Δ.Ο. επιλέγει το δρόμο των μηχανισμών. Επιλέγει το παιχνίδι του ποιος να ψηφίσει ποιον αντί να συζητήσουμε πολιτικά και να κριθούμε για θέσεις και απόψεις. Αντιδρά, γιατί φοβάται το "νέο", το "διαφορετικό". Φοβάται να "ανοίξει" το παιχνίδι, γιατί αυτό το "άνοιγμα" θα αρχίσει να πριονίζει τις καρέκλες. Και είναι γνωστή η αγάπη κάποιων για τις καρέκλες.... Αυτό δε μας πτοεί και θα συνεχίσουμε. Απλά, ένα Συνέδριο που θα μπορούσε να είναι Συνέδριο Επανίδρυσης, θα είναι ένα ακόμη Συνέδριο κοινωνικών επαφών και συμψηφισμών. Ένα Συνέδριο, στο οποίο η Δ.Ο. δε θα καταθέσει απόψεις των παρόντων στο Συνέδριο, αλλά των απόντων από αυτό. Αρκέστηκε σε δυο Γενικές Συνελεύσεις. Η σημερινή συζήτηση ήταν αποτέλεσμα κάποιων που αποφασίσαμε πως ο διάλογος είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας, αλλά και η ανάγκη να ακούσουμε όλους εσάς που ήρθατε εδώ. Και σας καλούμε να σταθείτε στο πλευρό μας για να σηκώσουμε τον ήλιο και πάλι πάνω από την Ελλάδα."

Αυτό ήταν το τέλος της εισήγησής μου, την Πέμπτη 21/2, στην εκδήλωση-ανοιχτή συζήτηση με θέμα "ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΟΜΜΑ".

Χτες πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές για την ανάδειξη συνέδρων. Πλην μιας γυναίκας και δυο ανδρών, οι άλλοι ανήκουν στο Βενιζελικό στρατόπεδο. Το ότι δεν εκλέχτηκα είναι το λιγότερο. Αλλά, όταν καταλήγουμε να ομιλούμε χωρίς πολιτική ατζέντα, στέλνουμε στα συνέδρια τους απολίτικους κατευθυνόμενους. Το κακό είναι ότι τώρα έχω περισσότερη διάθεση για αγώνα. Και το εννοώ.