Γιατί εδώ; Γιατί τώρα;

Παραμονές των εθνικών εκλογών και το να ασχολείται κάποιος με την Τοπική Αυτοδιοίκηση εμπεριέχει τον κίνδυνο του χαρακτηρισμού, ως γραφικού. Εντούτοις, ίσως να πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο ενεργά με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, διαμορφώνοντας πλαίσιο λειτουργίας της Κεντρικής Διοίκησης. Γιατί επιβάλλεται να μάθουμε να λειτουργούμε τοπικά, ώστε να αποκτούμε αντίληψη για το κεντρικό.

Τι θέλω να πω; Πως η νοοτροπία της Δημοτικής αρχής είναι η ίδια με αυτή του νέου κράτους της Δεξιάς. Κράτος με ατελείωτο ραχάτι, ανευθύνων σε ευθύνες, υπευθύνων σε παράτες. Ένα κράτος επικοινωνιακών τρικ. Αυτό θέλουμε; Ένα φροντισμένο κεντρικό δρόμο και τίποτε άλλο; Συντριβάνια στην Περικλέους και πάρκο απέναντι από το Δημαρχείο και μετά το χάος; Αυτό ψάχνουμε σε ένα από τα ωραιότερα προάστια της Αθήνας;

Πού βρίσκεται η φροντίδα των πλατειών του Δήμου μας; Πόσο καθαρά είναι τα πάρκα μας; Γιατί, ενώ υπάρχει προσωπικό, όλοι κάθονται και ουδείς καθαρίζει παρτέρια και πάρκα;

Είναι τα πράγματα απλά. Αδιαφορία. Αυτό είναι το πνεύμα, όχι του Δημάρχου, ολόκληρης της δεξιάς παράταξης. Υπάρχουν κανάλια; Όλα καλά. Καταγγέλουμε και τελειώνουμε. Στην πρόσφατη φωτιά βγήκε και μίλησε για εμπρηστές. Μα η περιοχή δεν είναι αμφισβητούμενη, όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε; Τι έκανε; Βγήκε με ένα στουπί και κατήγγειλε κι αυτός την ασύμμετρη απειλή!

Ασύμμετρη απειλή είναι η αδιαφορία μας και η έλλειψη συναισθήματος καθήκοντος. Γιατί η αρχή αναδεικνύει τον άνδρα, όπως έλεγαν οι αρχαίοι.

Αυτό το λησμονεί ο Δήμαρχος; Όπως, μάλλον λησμονεί και το σημαντικό "ουκ αεί άρχει", που σημαίνει ότι ο άρχοντας δεν κυβερνά αιώνια.

Δεξια νοοτροπία, αυτή παλεύουμε και αντιστρατευόμαστε. όχι κάποιες ψευδεπίγραφες "δημοκρατικές" θέσεις.

Εδώ πρέπει να μιλήσουμε για την αξία της Δημοκρατίας, για την πολιτισμική της ερμηνεία. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια. Δίνουμε τη μάχη μας οι δημοκράτες δημότες, οι κατ΄ουσίαν δημοκράτες.

Εδώ είναι η διαφορά. Πολιτισμική, πνευματική, αξιακή. Δημοκρατική σκέψη και αντίληψη, σημαίνει ευθύνη και στόχος για ένα καλύτερο αύριο, για τον κόσμο των παιδιών μας. Η δεξιά νοοτροπία είανι κάτι άλλο. Πρόσκαιρο, επικοινωνιακό, κόψιμο κορδέλας και μετά; Στάχτρη και καταγγελίες για το κακό προηγούμενο!

Εδώ σταματώ. Ίσως γιατί αισθάνομαι ότι η Δημοκρατία απαιτεί περίσκεψη και σχεδιασμό, προσαρμογή στα νέα δεδομένα.